Ik ontwaak uit een nare droom, heb een knoop in mijn maag en voel me angstig. Ik sta op en loop wat rond. Ik word me langzaam bewust van de realiteit. Zoals de meeste weekends ben ik alleen en heb ik nog geen activiteiten gepland, Het doet pijn om geen gezelschap te hebben en ik voel me soms best eenzaam. Naar goede gewoonte ga ik oefenen. Rechtstaand vóór mijn stoel bij het open raam zoek ik mijn evenwicht op mijn beide voeten. Ik kijk rustig naar ‘de buitenwereld’. Hoe kan ik terug bij deze wereld horen? Ik sluit mijn ogen en begin met een basisontspanning; Stilaan word ik me bewust van mijn lichaam, mijn spieren ontspannen zich en mijn ademhaling vertraagt. Ik strek mijn armen langzaam boven mijn hoofd uit en spreid ze om de kracht van het universum op te vangen. Van zodra ik de energie waarneem, trek ik deze naar me toe. Mijn handen raken mijn voorhoofd en ik blaas er de negatieve gedachten uit. Dan plaats ik ze op mijn borst en blaas bewust en rustig uit tot de zwaarte afneemt. Ik druk op mijn onderbuik en bij de uitademing verwijder ik de spanning die daar vastzit. Mijn lichaam herstelt zich. Ik ga tegen de leuning van mijn stoel zitten en wacht geduldig om te beslissen wat ik zal doen.
Mijn waarden
Ik kies voor een oefening uit de 4de graad en ga op het puntje van mijn stoel zitten. Ik roep een waarde op: Ik denk aan de waarden die ik van thuis meekreeg: Mijn geloof, de gemeenschap, die verbondenheid. Dit is wat ik terug wil voelen. Ik sta langzaam recht en met mijn armen wijd open roep ik de kracht van het universum op. Van zodra ik deze waarneem, pak ik ze met mijn handen vast en trek ik de energie naar mijn borstkas, naar mijn hart toe. Ik ga rustig zitten om te ontspannen en het effect te voelen. De gedachte om een misviering op de radio te volgen komt op. Misschien wordt het wel een wekelijks terugkerend moment om mij aan op te trekken. Het voelt goed om iets te kunnen doen en de cirkel te doorbreken.
Ik schuif nog een keer naar voor op mijn stoel en kies een andere waarde: familie . Rechtstaand roep ik de positieve energie op die me omringt. Ik grijp ze met beide handen vast en trek ze naar me toe. Zittend en volledig rustig voel ik het pijnlijke gemis aan familie. Ik aanvaard de reacties van mijn lichaam, maar ook de mogelijkheid om een alternatief te vinden. Ik wil deze waarde een plaats in mijn leven geven en zal naar buiten gaan in de hoop nieuwe mensen te ontmoeten.
19/10 P.C.