Een andere kijk,
Om uit mijn negatieve spiraal te geraken en de draad van mijn leven terug op te pikken, moest ik ergens de moed vinden. Alleen door te oefenen, goed te ademen en anders te denken, kwam ik er niet. Gelukkig zijn er filosofen. Plato zegt dat wanneer we vastgeketend in een donkere grot zitten, er daarbuiten licht is. Door ons van onze vooroordelen te bevrijden, ons op te richten en naar de uitgang te wandelen, kunnen we ons onder de mensen begeven. Maar waar kon ik de kracht vinden om dat te doen? Ik oefende toch dagelijks om mijn stress te beheersen en rustiger te worden, maar zag soms het einde van de tunnel niet. Ik deed mijn best om naar buiten te gaan en probeerde aansluiting met anderen te vinden maar dat leverde weinig op. Ik verdiepte me steeds meer in de methode en begreep dat de oplossing in mezelf lag. Ik wilde het geloof in mezelf terugvinden. Sinds ik het antwoord niet meer buiten mezelf zoek, is er veel ten goede veranderd.
Het licht naar binnen laten schijnen.
Sofrologie is een mix van fysieke en mentale technieken waarbij je niet alleen actief oefent maar evenveel stilstaat. Op die momenten verkeer je in een rustige wakende toestand en luister je naar jezelf. Je richt je blik naar binnen en leert kijken. De kunst is om alles wat je ziet te ‘verwelkomen’ zonder het te willen verklaren. Want dat is wat je nodig hebt, je waarden, je goede eigenschappen, je intenties, alle middelen liggen daar.
Pauzeren om te integreren.
Stil zijn en luisteren naar de signalen die tijdens mijn oefening worden uitgezonden, heeft mij enorm geholpen. Dat kan een gedachte, een beschouwing, of een woord zijn dat plots opduikt, zoals bijv. ‘Ik ben moe,’ Of ‘ik heb honger en ik moet nu iets eten’. Het begint bij simpele dingen die ik onder ogen moet zien zonder er tegenin te gaan. De stem in mijn binnenste toont me de realiteit en nodigt me uit om positieve dingen te doen. Ze roept steeds luider zodat ik er niet meer omheen kan. Soms laat het antwoord op de vraag: ‘hoe moet ik verder?’ wat langer op zich wachten maar na een tijd weet ik weer wat juist is. Dat komt omdat ik keer op keer de positieve dingen uit mijn oefening opschrijf, ze luidop uitspreek, of ze overdag al eens in mezelf herhaal.
Binnenkort vind ik zo de weg naar buiten. Wordt vervolgd. 31/12 P.C.