Net zoals tanden poetsen is sofrologie voor mij een dagelijkse gewoonte. Ik begin er ’s morgens al aan om me voor te bereiden op mijn dag en te voorkomen dat ik herval in passiviteit en negatieve gevoelens. Vorig jaar heb ik tijdens mijn opname wel driemaal daags moeten oefenen. Ik ben geen fan van medicatie en koos liever voor de weg recht door de pijn om er uiteindelijk van te kunnen genezen. De technieken uit het heden helpen me om de realiteit aan te kunnen, geduldig en volhardend te blijven. Dat zijn dan rustige bewegingen om me los te maken, met nadien deugddoende pauzes om bewust naar mijn lichaam te luisteren, de juiste dosering aan te voelen en te weten waar mijn grenzen liggen. Mentaal herstel gaat traag en mijn lichaam moet de emoties verwerken. Wanneer ik bijvoorbeeld flashbacks heb, gebeurt het dat ik fysieke pijn ervaar en in plaats van het weer op te kroppen, praat ik er nu over. Ik heb geleerd om mezelf voldoende tijd te gunnen en dag per dag te leven om er emotioneel bovenop te geraken. Soms maak ik gebruik van specifieke technieken als ik wat angst heb om de deur uit te gaan of als ik naar de dokter moet en de spanning al voel opkomen. Dan projecteer ik mezelf in de toekomst en tracht een positief scenario op te roepen. Zo houd ik de stress onder controle.
Waar?
Voor mijn sofro-training kies ik een stoel of een zetel met een leuning die mijn rug goed ondersteunt. Ik begin steevast rechtstaand met een paar inleidende technieken en daarna ga ik zitten om te kalmeren. Kies ik voor bewegingen dan ga ik weer vóór de stoel rechtstaan. Moet ik beelden van situaties, herinneringen of waarden oproepen dan schuif ik halverwege mijn zitting naar voor, ik recht mijn rug en laat mijn schouders zakken. Zo blijf ik helder en waakzaam om de oefening bewuster te beleven, Na elke techniek ga ik rustig achteraan zitten om de oefening te laten nazinderen. Dit is het moment waarop ik gewoon afwacht, alles laat opkomen en integreer wat ik voel. Na een tijdje open ik mijn ogen en schrijf mijn ervaring in één ruk op papier of zeg het luidop om het te bevestigen.
Zit ik in het park dan kies ik een bank ( zie foto) en laat ik me eerst rustig in ontspanning gaan. Terwijl ik rondkijk en aandachtig luister naar de geluiden in de natuur, laat ik alles bewust in mijn hoofd en mijn lijf naar binnen sijpelen en prent de aangename sensaties in mijn geheugen in… om ze ’s avonds vóór het slapen nog eens op te roepen.
4/10 P.C.